Pobieranie przez rośliny wody z gleby za pośrednictwem systemu korzeniowego wykorzystuje mechanizm osmozy. Polega ona na tym, że woda przenika z roztworu o większym potencjale (większej ilości wody) do roztworu o mniejszym potencjale (mniejszej ilości wody) dążąc do stanu równowagi w środowisku. Dlatego woda na drodze osmozy przenika z gleby (roztwór o większym potencjale) do korzeni (roztwór o mniejszym potencjale). W korzeniach i na całej długości łodygi wytwarzane jest ciśnienie, pozwalające na „dźwignięcie” słupa wody na wysokość koron drzew.

Rośliny, które rosną w warunkach dużych dobowych wahań temperatury, w wyniku których pojawiają się okresowe mgły, wychwytują kropelki rosy zanim zostaną one osuszone przez promienie słońca. W tym celu wykształciły różnorodne, sprytne systemy pozyskiwania wody. Mogą posiadać gęste, długie włoski pokrywające znaczą powierzchnię rośliny – skraplająca się rosa osadza się na włoskach i jest wchłaniana przez roślinę. Miewają liście przypominające miseczki, które ułatwiają zbieranie wody lub specjalne bruzdy na łodydze, pozwalające na spływanie skroplonej wody w sąsiedztwo korzeni.

Na świecie stwierdzono występowanie 4700 gatunków płazów, z czego większość można spotkać w wilgotnym klimacie tropikalnym. W Polsce płazów jest stosunkowo niewiele, bo zaledwie 18 gatunków, zaliczanych do dwóch grup: płazów bezogonowych (kumaki, żaby, ropuchy, rzekotka drzewna i grzebiuszka ziemna) i płazów ogoniastych (traszki i salamandra plamista).

Wody mineralne są wodami podziemnymi, które przebywając przez długi czas w środowisku skalnym, w miejscach przesyconych dwutlenkiem węgla, uległy „mineralizacji”, czyli nasyceniu składnikami zawartymi w skałach. Wypływ wód podziemnych na powierzchnię ziemi łączy się często z procesami górotwórczymi, które zaburzyły jednorodny wcześniej układ warstw skalnych. Uwięzione wcześniej mocno zmineralizowane wody wydostają się na powierzchnię razem z towarzyszącym im dwutlenkiem węgla. To on właśnie sprawia, ze wody mineralne są naturalnie gazowane.

Małże, gdy wykryją jakiekolwiek zanieczyszczenie w wodzie, od razu zamykają muszle. Biomonitoring jest unikatowym systemem wczesnego ostrzegania przed zanieczyszczeniem wody, wykorzystującym niezwykłe zdolności, jakimi charakteryzują się małże. Żadne laboratorium nie jest w stanie w tak krótkim czasie jak małże wykryć zanieczyszczenia w wodzie. Co więcej małż z gatunku racicznica zmienna, popularnego również i Polsce ma zdolność filtrowania wody. Na jednym z dużych jezior szwedzkich uruchomiono hodowlę małż, będącą naturalną oczyszczalnią wody. Zgromadzone w niej skorupiaki mają głównie wychwytywać i zatrzymywać fosfor i azot.

Aby mogła powstać rzeka, wiele musi się zdarzyć. Najpierw lodowiec osuwa się po górskich zboczach, a woda deszczowa wsiąka w ziemię i płynie wzdłuż nieprzepuszczalnego podłoża z gliny lub skał. Tak powstają źródła, które zasilają strumienie. Te z kolei szukają drogi na zboczach i spotykają się z innymi małymi strumykami, łączą swoje wody by rosnąć w potoki, te wpadają jeden do drugiego dając początek wielkiej rzece, która kończy swój bieg w morzu.

Morze wydaje się czasem szare a innym razem błękitne, dzieje się tak dlatego, że odbija się w nim niebo, które przybiera różne kolory w zależności od pogody. Czasem morze bywa też zielone lub czerwone, a to z kolei powodują maleńkie zwierzątka i glony, które żyją w jego wodach.

Słodka woda stanowi zaledwie 3%  wód na naszej planecie. To stanowczo za mało dla coraz bardziej zwiększającej się populacji ludzi. Dlatego też prowadzone są badania w celu pozyskania nowych zasobów słodkiej wody. Polegają one na odzyskaniu wody pitnej z polarnych lodowców. Aby było to możliwe trzeba znaleźć sposób na transportowanie do wybrzeży gór lodowych.

Badając podwodny świat płetwonurkowie i nurkowie natrafiają na ślady przeszłości. W głębinach mórz i oceanów odnajdują zatopione statki, ruiny zapadniętych miast, dzieła sztuki… Są one świadectwem dawnych cywilizacji. Badacze do odkrywania podwodnych skarbów używają skafandrów z aparaturą do oddychania, dzięki której mogą zejść na głębokość 300 m i pozostać tam przez wiele godzin, a tam gdzie człowiek nie może dotrzeć używa się batyskafów.

Rzeki wraz ze swoimi dopływami tworzą sieć rzeczną, dzięki której można uzupełnić szlak transportowy. Jednak niektóre szlaki maja za mało, inne znów za dużo wody, zależne jest to od pór roku. Niektóre płyną znowu zbyt szybko, lub są poprzecinane wodospadami. Dlatego też potrzebna jest regulacja rzek, która zapobiega powodziom. Kopie się więc kanały, buduje zapory i tamy, w ten sposób zabezpiecza się też rezerwy wody, oraz wykorzystuje prąd rzeczny do zasilania elektrowni.